Dwór w Mianocicach został wzniesiony w XVIII w. dla rodziny Mianowskich. To oni w 1830 r. przebudowali dwór na modłę późnego klasycyzmu, wzorując się trochę na warszawskich Łazienkach (istotną rolę odgrywał także zadbany, liczący prawie 7 ha park w stylu sentymentalnym). Kolejnymi właścicielami byli aż do II wojny światowej Hallerowie, krewni słynnego generała Józefa Hallera (1873-1960).
W czasie 20-lecia międzywojennego we dworze często podejmowano gości, urządzano wystawne przyjęcia, a także zawody jeździeckie, turnieje tenisowe, pierwsze rajdy automobilowe czy polowania. Wszystko przerwała wojna, po której, w wyniku reformy rolnej z 1944 r., dobra zostały Hallerom odebrane i przekazane państwu. Grunty rozparcelowano i utworzono na nich PGR Mianocice. Zaś w 1952 r. w pałacu założono Dom Pomocy Społecznej dla niepełnosprawnych umysłowo kobiet. Dopiero w 1992 r. zlikwidowano PGR, a tereny stały się własnością Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa.
Budynek charakteryzuje się bardzo ciekawą architekturą – zaprojektowany w stylu klasycystycznym, ze względu na swoje położenie na skarpie od strony południowej ma jedną kondygnację, a od północnej – dwie. Z obu tych stron mamy 2 portyki ozdobione ryzalitami i wsparte na odpowiednio 4 i 6 kolumnach (północny dodatkowo jest zwieńczony trójkątną attyką z okrągłym okienkiem pośrodku). Do cenniejszych zabytków na terenie pałacu oraz przylegającego do niego parku należą: 2 rzeźby ogrodowe z połowy XVIII w., przedstawiające Jana Kantego, zaś w kaplicy 2 płaskorzeźby Chrystusa Frasobliwego oraz Świętej Weroniki. Wokół parku od strony drogi płynie rzeka Nidzica.
Adres: Mianocice 51
Booking.com
