Wybierz się z nami na spacer po Krynicy-Zdroju, przepięknym uzdrowisku w Beskidzie Sądeckim, które przyciąga kuracjuszy już od końca XVIII w.Wybierz się z nami na spacer po Krynicy-Zdroju, przepięknym uzdrowisku w Beskidzie Sądeckim, które przyciąga kuracjuszy już od końca XVIII w. Prawdziwy rozwój Krynicy datuje się od 1856 r., wówczas zaczął działać profesor Józef Dietel, prekursor polskiej balneologii. W Krynicy działał jeden z najsłynniejszych polskich malarzy, prymitywista Nikifor.
Główny deptak w Krynicy i oraz przypominający pałac, neorenesansowy Stary Dom Zdrojowy (1880-1889). Na parterze znajduje się pijalnia Mieczysław.
Józef Dietel, lekarz, który zapoczątkował balneologiczną terapię w Krynicy Górskiej, zbudował stare Łazienki Mineralne w latach 1863-1866. W środku zrobiono 72 pokoje z 82 wannami do kąpieli mineralnych, łaźnie parowe oraz specjalne kapsuły borowinowe.
Ryzalit Starych Łazienek Mineralnych zdobi piękny zegar.
Tuż obok Starych Łazienek Mineralnych znajdują się eklektyczne Łazienki Borowinowe z 1881 r. Obecnie pojawił się pomysł, aby zrobić w nich teatr i muzeum.
Słynna krynicka willa Witoldówka powstała w 1888 r. jako Zakład Dietetyczny doktora Bolesława Skórczewskiego leczący choroby układu pokarmowego, serca, otyłość i cukrzycę. Potem praktykę lekarską kontynuował w nim jego syn, także lekarz, Witold Skórzewski – stąd właśnie nazwa Witoldówka.
Willa zaprojektowana została w bardzo modnym tamtymi czasy stylu szwajcarskim. Niestety po serii pożarów, które strawiły inne budynki na słynnym Deptaku, podjęto decyzję o jej przebudowie. Deski zdemontowano, ustawiono murowany szkielet, a potem ponownie przykryto go drewnem.
Wpisana do rejestru zabytków Willa Białej Róży pochodzi z 1856 r. i stoi niedaleko Witoldówki na Bulwarach Dietla.
Powstała w 1880 r. Węgierska Korona dziś mieści pizzerię i kawiarnię. W środku zaprezentowano galerię starych fotografii przedstawiających zimowych sportowców.
Willa Świteź pochodzi z 1880 r.
W przeciwieństwie do innych willi przy Bulwarach Dietla, Świteź jest jakby cofnięty wgłąb ulicy i schowany za ogrodem, dzięki czemu wydaje się bardziej ustronny.
Pistacjowa willa w Krynicy, ważnej miejscowości na Szlaku Budownictwa Drewnianego.
Istniała góralska tradycja, by w ogrodach przed domami stawiać malowane, drewniane figury świętych. Miały one chronić mieszkańców przez złem.
Romanówka – willa z połowy XIX w. w typowym dla Krynicy alpejskim stylu.
Aż do lat 70-tych budynek znajdował się przy ulicy Piłsudskiego. Był bardzo zaniedbany i wymagał remontu, który przeprowadzono dopiero w 1990 r. Po tym Romanówkę przeniesiono na Bulwary Dietla.
W Romanówce urządzono muzeum słynnego krynickiego malarza prymitywisty, Nikifora.
W muzeum można zobacyć nie tylko obrazy Nikifora, ale także pamiątki po nim, np. skromny ekwipunek malarski oraz stare zdjęcia.
Malarz miał poczucie humoru i często z siebie żartował. Ten obraz podpisał ”Nikifor Matejko”.
”Fabryka dolarów” – wizja Nikifora.
”Stacja kolejowa Krosno”.
Kolorowe, podświetlane fontanny w Parku Zdrojowym Krynicy-Z
droju.
Pomnik Mickiewicza w krynickim Parku Zdrojowym zaprojektował w 1906 r. Antoni Popiel. Obok popiersia poety stoi jego ukochana, Maryla Wereszczakówna.
Krynica Górska jest piękna zwłaszcza w maju.
Ciemnobrązowy, drewniany budynek pijalni wód Jan oraz Józef pochodzi z 1933 r. W środku zrobiono galerię obrazów.
Nazwa źródła Jan pochodzi od imienia kąpielowego, odpowiedzialnego za dostawę wody do słynnych kąpieli borowinowych.
Dolna stacja powstałej w 1937 r. kolejki linowo-terenowej na krynicką Górę Parkową (742 m n.p.m.), pierwszej tego typu w Polsce!
Stary, drewniany, 500-metrowej długości tor saneczkowy na Górze Parkowej, obok krynickiej pijalni wód.
Od dawna nieużywany, przedwojenny tor saneczkowy jest bardzo zarośnięty i przyprawia o dreszcze.
Sankostradę oddano do użytku w 1929 r., pierwsze Mistrzostwa Polski rozegrano tu w 1930 r, a Mistrzostwa Europy w 1935r. W latach 70-tych okazało się, że tor jest nieprzystosowany do nowej generacji sanek, które były coraz to szybsze. Na początku zdecydowano dla bezpieczeństwa obniżyć miejsce startów, potem w 2008 r. ruszyła w Krynicy budowa nowoczesnego toru saneczkowo-bobslejowo-skeletonowego. Najciekawsze jest jednak to, że przedwojenna sankostrada, która lodzona jest tradycyjnymi sposobami (a więc wymaga minusowej temperatury i opadów śniegu), nadal służy za miejsce treningów i zawodów młodzieżowych!
Sanatorium Patria została wzniesiona w latach 1932-34. Jej architektem był Bohdan Pniewski. W przeciwieństwie do innych jego prac, utrzymanych w duchu funkcjonalizmu, Patrię cechował styl bardziej klasycyzujący, co objawiało się monumentalizmem, harmonią w proporcjach oraz wykorzystaniem klasycznych elementów dekoracyjnych, takich jak kolumny, gzymsy, portyki, kasetony i ryzality. Wnętrze wyłożono marmurami i alabastrami sprowadzonymi z Lwowa.
Patria jest również nazywana ”Sanatorium Jana Kiepury”. Słynny, przedwojenny tenor uwielbiał przyjeżdżać w to miejsce, którego zarządcami byli jego rodzice. Jego luksusowy apartament znajdował się na najwyższym piętrze budynku i był bezpośrednio połączony z tarasem widokowym. W czasie II wojny światowej w Patrii hitlerowcy urządzili siedzibę Hitlerjugend, a po wojnie hotel upaństwowiono. Jan Kiepura dostał odszkodowanie za utraconą własność dopiero w 1965 r. Dziś Patria jest własnością państwa i funkcjonuje jako hotel, sanatorium i restauracja.
